2 Kasım 2018 Cuma

Annemin kumaşları



Merhabalar...

Uzun ama çok uzun bir aradan sonra ancak fırsat ve ilham bularak yazmaya başlıyorum.
En son ki yazımdan bu yana; oğlumun uyku düzeni çok iyi bir seviyeye geldi(deneyimlerimi uzun bir yazıda anlatacağım.), bir sürü dikiş diktim, bilgisayara attığım resimler bilgisayarın bozulması il birlikte kayboldu(hard diskte olmasına rağmen), işe başladım, iş yerimde büyük değişikliğe gidileceği bilgisini aldım. Yani yakında işsiz kalabilirim. Falan filan... 

Yani yeni yazı yazamama mazeretim çok :)


Uzun süre market alışverişlerimizi hep eşim yaptı. Pazara çarşıya çıkmayınca her şey aynı zannediyor insan. İşe başlayınca anladım ki ülke iyice ekonomik krize girmiş. 
Her şey ama her şey özellikle gıda acayip zamlanmış. 
Tek maaşla mümkün değil mecburen çocuğu bırakıp çalışmak zorundaymışım bunu anladım. 
Ama hala çarşamba pazarına gidip hiç bir şey almadan geri dönüyorum. Orada bile fiyatlar 3 katına çıkmış düşünün artık!

Neyse ki ülkecek ağlanacak halimize gülmeye alışık olduğumuz için anında adapte olduk. 


Bende annemin kumaşlarına bakıp bakıp şimdi bunlar ne para olmuştur diyorum :)
Ama asıl aklımdan geçenler vay be kadın ne kaliteli kumaşlar almış oluyor. Ben parça ve ucuz kumaşlarla mutlu oluyorum ya anneminkiler de de gözüm kalıyor napıyım :)


Nasıl olsa bunları kesip dikmez elinde sonunda bana verir :D


O değilde hatun hepsini metre işi kestirmiş bir tane parça kumaş yok!!!


Özellikle şu sol alt köşedeki çita benekli kumaşa bayılıyorum.

Ekonomik krizle başlayıp kumaş aşkıyla yazıyı sonlandırmış bulunuyorum. Biraz kafa dağıtmak en iyisi. Ne kadar söylenirsek söylenelim düzeni değiştirmeye ne gücümüz ne de azmimiz yeter. O yüzden sinir hastası olup bu seferde sağlık giderleri ile kendimize kazık atmaya gerek yok diyor ve hoşçakalın diyorum. 

Bazen mutlu olmak için olumlu olmak lazım. 

:)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Yorumlar